On a mission
Dit is mijn why
Waar ik ’s ochtends mijn bed voor uitkom. Of: hoe ik keihard loog tegen een van mijn eerste vriendinnen.
Ze heet Renske
We leerden elkaar kennen op de kleuterschool en hoewel we meerdere gemeenschappelijke interesses hadden, stond er eentje met stip bovenaan:
De gymzaal.
In rekken klimmen. Dansspelletjes doen. Als wilde dieren van touw naar touw slingeren. Toneelstukjes opvoeren. Not to be dramatic, maar de activiteiten die in de gymzaal plaatsvonden gaven ons leven kleur.
Daar deden we het allemaal voor.
Simon Sinek (je weet wel) zou trots op ons zijn geweest, want je zou die gymzaal best onze big why kunnen noemen. Het was onze grootste drijfveer.
Dat wat ons met elkaar verbond.
Waar we ons bed voor uitkwamen
(Plus: leerplicht)
Als we buiten school met elkaar speelden, deden we dat meestal bij haar. Dat had drie redenen:
- Renske woonde 500 meter dichter bij school dan ik
- De tuin achter haar huis was veel groter en avontuurlijker dan die van mij
- Renske had meer barbies, met beter haar
Gezien de voordelen, vond ik dat de eerste maanden prima. Totdat ik een keer bedacht: ik wil ook weleens bij mij spelen.
Toen ik dat krankzinnige plan voor het eerst opperde, sputterde Renske meteen tegen.
What's in it for me?
Waarom zou ik bij jou komen?
Dat wilde ze (net als jouw klanten) graag weten.
Ik had niet direct een overtuigend antwoord, dus de weken erna speelden we toch weer bij haar. Want: locatie, locatie, betere barbies.
Totdat we een keer samen tijdens het speelkwartier van het schoolplein weg waren geslopen om zij aan zij door het raam van de gymzaal te turen, waar een oudere klas een heel spannend spel aan het spelen was.
Ineens had ik het
‘Wist je dat wij thuis ook zo’n gymzaal hebben’, zei ik.
‘Echt?’ reageerde Renske verbaasd.
Ik knikte enthousiast van ‘ja echt’, overdonderd door mijn eigen vindingrijkheid.
Het bleef even stil.
‘Zullen we dan morgen bij jou spelen?’ vroeg ze.
‘Is goed’, antwoordde ik nonchalant.
Het is werkelijk indrukwekkend hoe slim je jezelf op die leeftijd kunt vinden na de uitvoering van een niet al te goed doordacht plan wat gedoemd is te mislukken. Vergelijkbaar met: in bad met je ogen dicht onder water duiken als je er nog niet uit wilt, want ‘als jij je ouders niet ziet, zien ze jou ook niet’.
Wij hadden geen gymzaal thuis
Het was een ontzettend slecht plan.
Dat zeer zeker en genadeloos would have backfired, als mijn moeder die woensdagmiddag niet toevallig zelfgemaakte friet met mosselen had opgebakken van de dag ervoor.
Renske bleek dol op friet met mosselen te zijn. Wist ze zelf ook niet.
Die nieuwe ontdekking in haar leven, duwde de afwezigheid van een gymzaal eenvoudig naar de achtergrond.
Ik werd gered door de kookkunsten van m’n moeder.
Als vijfjarige mag dat
Maar mijn hypotheekschuld bij de bank en het feit dat ik elke zes maanden keurig zelf een controle-afspraak bij de tandarts maak, verraden dat ik inmiddels volwassen ben.
Ik moet het nu zelf doen.
Realistische verwachtingen scheppen. Eerlijk zijn.
Uitleggen waar ik elke dag mijn bed voor uitkom, zodat jij kunt beoordelen of dat iets is wat jou aanspreekt. Waar je misschien zelfs wel je geld aan wil uitgeven.
Oké, heel eerlijk?
Ik heb geen big why
Tenminste, niet een waarmee ik elke dag opsta om de wereld een stukje mooier te maken. Ik word zakelijk gezien niet puur gedreven door idealistische motieven.
Mijn mission statement begint niet met ‘ik wil mensen helpen om xxxx, zodat ze xxxx’.
Ik kom ’s ochtends meestal mijn bed uit omdat ik naar de wc moet. Of omdat de kat voor de deur staat te miauwen. Vervolgens baal ik van mezelf omdat ik meteen mijn telefoon heb gepakt om vluchtig langs de usual suspects te scrollen (mail, Instagram, andere mail, Twitter, bezoekersstatistieken).
Terwijl ik weet dat dat geen habit of highly succesful people is.
Daarna snij ik wat fruit klein (want, highly gevoelige tanden), zet ik een kop thee en baal ik nóg een keer omdat ik me realiseer dat ik gisteren wéér mijn uren niet heb genoteerd.
Waarom doe ik dan wat ik doe?
Ik had ook plastisch chirurg kunnen worden. Edelsmid. Of accountmanager van het een of ander.
Maar nee, ik koos voor een schrijvend bestaan.
Omdat ik daar goed in ben, veel plezier in heb, mijn creativiteit in kwijt kan, óók geld mee kan verdienen (niet zoveel dat een ander elke dag mijn fruit voor me snijdt, maar ik hoop ook eigenlijk dat dat pas nodig is wanneer ik heel oud ben) en de wereld er mooier van wordt.
Huh, toch een beetje idealisme?
Ja en nee
Ja, ik strijd graag tegen manipulatieve of dertien-in-een-dozijn teksten die het internet lelijker maken dan nodig.
Van die inwisselbare woorden waar je niks aan hebt. Waar je misschien per ongeluk tien minuten van je leven aan verspilde die je nooit meer terug krijgt.
Vind ik zonde. Doe ik graag wat aan.
En nee, ik klim niet elke dag op die barricade.
Want wat mij vooral drijft is having fun.
Daar ben ik graag eerlijk over
Ik denk dat het belang ervan hevig wordt onderschat. En dat vertel ik graag zo veel en zo vaak mogelijk.
Wanneer ik iets schrijf of uitleg waar iemand wat aan had (laat het mij vooral weten als ik je ergens mee heb geholpen, mijn ego is dol op positieve ervaringen), vind ik dat hartstikke mooi.
Maar ik hoop dat je ook even hebt gelachen.
Want dat is echt veel waard.
Voor mij in elk geval wel.
Meer over Antje
Werk met mij
Geloof jij ook in het belang van plezier voor het bouwen van een gezond bedrijf?
Wil je bijvoorbeeld wat meer entertainment in je marketingfunnel stoppen, omdat je daar echt mee opvalt tussen alle ‘hero journey’ mailtjes die je steeds weer voorbij ziet komen in e-mailreeksen van anderen?
Denk je nu, ho ho niet zo snel, wie is die Antje nou helemaal? Klik dan op die grote gekleurde knop hieronder.
Vertel ik je precies wat mijn sterrenbeeld is en wat er gebeurt als je mij inhuurt. Zoals dat hoort op een Over mij pagina.
