‘Dus jij bent tekstschrijver?’
De oud-huisgenoot uit een vorig studentenleven die vijf minuten geleden tegen me aan botste in het gangpad van de trein, kijkt me vragend aan.
‘Ik dacht dat jij journalist was.’
‘Was ik ook, maar nu ben ik tekstschrijver. Voor ondernemers.’
‘Bedoel je voor websites enzo?’
‘Precies. Ik schrijf vooral webteksten en zakelijke blogs. Maar ik begeleid ook ondernemers die zelf beter willen leren schrijven.’
Zijn telefoon piept. Hij kijkt naar het scherm, lacht en richt zijn aandacht dan weer op mij.
‘Sorry, even afgeleid, maareh, je deed het toch best prima als journalist?’
‘Eh, ja, nee, weet niet, dat hangt er vanaf wat je prima vindt.’
‘Nou, ik heb weleens op je LinkedIn gekeken. Ja, haha, doet iedereen toch. Even checken wat er van Huize Billige Buren terecht is gekomen. Jij werkte toch voor allerlei kranten?’
‘Dat wel, maar….’
‘Schreef je niet ook voor zo’n populair tijdschrift?’
‘Heb ik een tijdje gedaan ja, ma…’
‘En jij hebt een boek geschreven! Toch? Jahaa, daar heb ik op de radio iets over gehoord.’
‘Klopt.’
De telefoon piept weer.
Zijn hand maakt een korte scrollbeweging, maar zijn nieuwsgierigheid naar mijn carrièreswitch wint het van het apparaat.
‘Waarom ben je nu dan tekstschrijver?’
‘Dat heeft meerdere redenen.’
‘Noem er es één.’
‘Ik had bijvoorbeeld best vaak gedoe als journalist.’
‘Gedoe?’
‘Tja, eh….dat mensen helemaal van slag waren nadat ik ze had gesproken.’
‘Lul niet. Hoezo dan?’
‘Nou, als ik iemand ging interviewen, stelde ik natuurlijk heel veel vragen…’
‘Deed je vroeger ook altijd al. Bloedirritant haha. Maar die mensen hadden zelf met zo’n gesprek ingestemd toch?’
De telefoon piept opnieuw, maar hij negeert het apparaat nu volledig.
‘Ja, maar als ze dan de tekst lazen, schrokken ze soms nogal. Wat ze allemaal hadden verteld.’
‘Hahaha, hadden ze dan per ongeluk al hun diepste geheimen op tafel gegooid ofzo?’
‘Valt mee. Maar ik kreeg wel vaak te horen dat het leek alsof ik in hun hoofd had gekeken. En dat vindt lang niet iedereen fijn. Het kan best confronterend zijn.’
‘Ja man, het zou doodeng zijn als jij nu in mijn hoofd kon kijken, haha. Maar heb je daar als tekstschrijver dan geen last van?’
Aan het oplichtende scherm te zien, komt er weer een lading whatsapp berichten binnen. Hij pakt de telefoon van het tafeltje en stopt hem in zijn jaszak.
‘Nee, wanneer mensen mij als tekstschrijver inhuren, zijn ze juist blij dat ik in hun hoofd kan kijken. Want daar blijkt het soms best een warboel te zijn als ik vragen begin te stellen. En dat is voor ondernemers niet zo handig. Als je niet helder onder woorden kunt brengen wat je precies doet en wat er nou zo bijzonder is aan jou, je product of je dienst, dan kost dat omzet.’
‘Ja, dat wil je niet. Je wil die money in the bank.’
‘Eh, ja, zoiets. En als ik ook nog in het hoofd van hun klanten kan kijken, worden ze helemaal gelukkig.’
‘Snap ik.’
‘Wat doe jij tegenwoordig dan?’
‘Ik heb een jaar geleden mijn vaste baan opgezegd en ben een eigen bedrijf begonnen.’
‘Leuk, wat voor bedrijf?’
‘Ik verkoop T-shirts met een unieke, zelf ontworpen opdruk.’
‘Ah mooi, en loopt dat een beetje?’
‘Ja, nou, ben nog aan het opstarten hoor. Het aanloopproces duurde best lang, met geschikte producenten vinden enzo. Ik vind het ook moeilijk om keuzes te maken. En mijn website zit nog niet helemaal goed in elkaar, maar dat hoef ik jou vast niet te vertellen haha.’
‘Laat es zien dan.’
‘Die website?’
‘Nee, die shirts.’
Hij pakt de telefoon weer uit z’n zak en swiped trots langs een serie foto’s.’
‘Ziet er goed uit. Bijzondere stijl.’
‘Thanks. En allemaal hartstikke duurzaam materiaal hè. Zelfs in de opdruk zit geen flintertje plastic.’
‘Wat goed. Maar hoe weet je dat zo zeker?’
‘Ik heb heel lang gezocht naar de juiste leverancier. En ik heb de hele productieketen persoonlijk gechecked. Ben ik ook voor naar India gereisd. Ik heb echt iedereen die aan een van mijn shirts werkt in de ogen gekeken.’
‘Dan zijn het zeker geen goedkope shirts.’
‘Nou, het kan in principe ook voor minder geld.’
‘Verkoopt een stuk makkelijker, zo’n goedkoper shirt.’
‘Tja…’
‘Waarom doe je het dan zo?’
‘Omdat ik dit mooier vind. Hopelijk vinden anderen dat ook haha. Maar elke keer als ik een nieuw ontwerp af heb, begin ik te stuiteren joh. Zo tof om te creëren. En het voelt beter.’
‘Beter? Voor jou?’
‘Ja, nee, niet alleen. Ook voor de persoon die het draagt. Denk ik.’
‘Vind je het misschien belangrijk dat mensen bewuster kiezen wat ze allemaal in de kast hangen?’
‘Ja, precies.’
‘Waarom dan?’
‘Nou, ik geloof dat……wacht effe hoor. Holy shit! Is dit wat jij als tekstschrijver doet?’
‘Onder andere.’
Hij schudt lachend zijn hoofd en staart even uit het raam. Er verschijnt een lichte frons tussen zijn wenkbrauwen. Dan draait hij zijn gezicht weer naar mij.
‘Zeg, kun jij dan ook in het hoofd van Google kijken?’
‘Wat bedoel je?’
‘Nou, kun je ervoor zorgen dat mijn website heel hoog komt in de zoekresultaten van Google?’
‘Je wilt weten of ik verstand heb van SEO?’
‘Ja, ja, dat ja!’
‘Daar weet ik inderdaad wel het een en ander van.’
Hij haalt z’n telefoon opnieuw uit zijn jaszak en ontgrendelt het ding voor de vierde keer.
‘Wat is je website ook alweer?’
